Krioterapia to zabieg praktycznie istniejący tak długo, jak istnieje świat. Oczywiście nie od zawsze znaliśmy tego typu sposób leczenia jako krioterapię, jednakże zawsze ona przybierała tę samą postać. Mowa tu o leczeniu za pomocą niskich temperatur. Właśnie tym w swojej istocie jest krioterapia.

Typologia krioterapii.

Terminem krioterapia najczęściej nazywamy leczenie w komorze kriogenicznej. Jednakże rozróżniamy dwa różne typy kroterapii. Pierwszy z nich to krioterapia miejscowa. Stosujemy ją wówczas, gdy poddajemy leczeniu jedynie fragment ciała. W przypadku krioterapii ogólnej, poddajemy leczeniu całe ciało, stąd stosujemy komorę kriogeniczną.

Wskazania i przeciwwskazania dotyczące krioterapii.

Jeśli chodzi o krioterapię ogólną, zalecana jest ona głównie osobom, które cierpią na dolegliwości związane z bólem kości lub reumatyzm. W przypadku krioterapii miejscowej, tych wskazań jest nieco więcej.

Można ją stosować przy różnego rodzaju urazach miejscowych. Mowa tu przede wszystkim o barkach, łokciach lub kolanach. W innych sytuacjach, krioterapia zalecana jest dla osób, u których stwierdzono brodawki występujące na skórze, czy też w przypadku występowania rwy kulszowej. Na szczęście o wiele mniej występuje przeciwwskazań. Tak w przypadku ogólnej krioterapii, jak i jej miejscowego odpowiednika.

Przede wszystkim krioterapii nie powinno się stosować w przypadku, gdy osoba cierpi na jakiekolwiek choroby serca. Krioterapia może doprowadzić w tym przypadku do zatrzymania akcji serca, a nawet do śmierci. Innym przeciwwskazaniem jest rzecz jasna brak przystosowania pacjenta do niskiej temperatury. Taki zabieg może się skończyć dla takiej osoby szokiem termicznym.

Przebieg krioterapii.

Z uwagi na objętość objawów, dużo szybciej przebiega terapia krioterapii miejscowej. W takiej sytuacji lekarz specjalista używa specjalnego aplikatora w miejscu bólu, który przewodzi temperaturę sięgającą -140 stopni Celsjusza. Oczywiście zabieg ten jest cykliczny, jednak jeden cykl trwa dosłownie chwilę.

Nieco dłużej przebiega zabieg krioterapii ogólnej. W pierwszej kolejności lekarz musi poznać pacjenta, tak by wiedzieć, czy jest on przystosowany do zabiegu i czy w ogóle można taki zabieg na nim przeprowadzić. Rzecz jasna nie możemy od razu wejść do komory o temperaturze -160 stopni Celsjusza.

Uprzednio lekarz chcąc przygotować nas do zabiegu, ustawia temperaturę rzędu -60 stopni, tak by przystosować pacjenta do bardzo niskiej temperatury. W trakcie zabiegu jak i bezpośrednio po nim nasza skóra staje się wrażliwa na jakiekolwiek bodźce, stąd nie należy jej dotykać. Po opuszczeniu komory zalecana jest krótka gimnastyka, bowiem, trzeba rozruszać wszystkie kończyny.

Korzyści wynikające ze stosowania kriokomory.

Dzięki zastosowaniu kriokomory organizm przystosowuje się do bardzo zimnych temperatur, dzięki czemu wzmacnia się nasz układ odpornościowy. Jesteśmy mniej podatni na jakiekolwiek choroby związane z przebywaniem w zimnym otoczeniu. Mowa tu przede wszystkim o przeziębieniu.

Budząca od lat kontrowersje metoda leczenia zwana lobotomią służyła przede wszystkim leczeniu osób cierpiących na dolegliwości psychiczne. Była to metoda zbyt radykalna i Walter Freeman, który był prekursorem jej wykonywania (wykorzystał lobotomię w leczeniu ok. 3500 razy) utracił w latach 60 prawo do wykonywania zawodu, a lobotomia została prawnie zakazana.

Dla kogo przeznaczona była lobotomia?

Jako, iż lobotomia nie jest obecnie przeprowadzana z uwagi na jej prawny zakaz, dziś nie kieruje się na nią nikogo. W przeszłości jednak, gdy zabieg ten był dosyć powszechną metodą leczenia, kierowano na nią przede wszystkim osoby, które cierpiały na najcięższe choroby psychiczne.

Należą do nich schizofrenia, choroba afektywna dwubiegunowa, halucynacje czy depresja maniakalna. Dużo bardziej kontrowersyjnym posunięciem było kierowanie na lobotomię ludzi, u których ich upodobania uważano za gorszące lub nienormalne. Mowa tu o homoseksualizmie lub biseksualizmie.

Czasami nawet uciekano się do diagnoz, że gdy dziecko jest niespokojne, to jest to symptom ADHD, stąd należało wykonać na dziecku lobotomię. Operację tą przeprowadzano nie tylko na chorych organizmach. Kierowano na nią osoby całkowicie zdrowe w celach profilaktycznych.

Skutki uboczne lobotomii.

Dlaczego metodę Freemana uznano za kontrowersyjną a jego samego pozbawiono prawa do pełnienia obowiązków lekarza? Tu pod uwagę wzięto szereg skutków ubocznych powiązanych ze stosowaniem lobotomii. W najgorszym przypadku wykonanie lobotomii może doprowadzić bezpośrednio do śmierci, jednakże istnieją inne, łagodniejsze, choć nie łagodne odmiany skutków ubocznych.

Wykonaniu lobotomii odpowiada słaba zdolność koncentracji, ogólne otępienie, długotrwałe zmęczenie, czy problemy z wykonywaniem najprostszych czynności, takich jak mówienie. Niestety do końca nie wiadomo jakie długoterminowe skutki ma przeprowadzanie lobotomii. Nie przeprowadza się tego typu badań, stąd ciężko powiedzieć cokolwiek na temat tego typu skutków ubocznych.

Zastępcze terapie wobec lobotomii.

Wykonywanie lobotomii zostało zakazane, stąd należało wymyśleć metodę, na której można było oprzeć leczenie wyżej wymienionych objawów. Czy taka metoda istnieje?

Oczywiście, że tak. W przypadku leczenia zaburzeń psychicznych już od 60 lat ludzkość opiera się na stosowaniu różnego rodzaju lekarstw. Odsetek pacjentów, u których stosuje się psychochirurgię jest bardzo niewielki, częściej stosuje się chociażby procedury modulacyjne, które stymulują działanie poszczególnych części mózgu bez zagrożenia, że możemy zniszczyć jakąś jego część. Z tego powodu jest to metoda o wiele bezpieczniejsza aniżeli lobotomia.

Patrząc na to, że istnieje szereg bezpieczniejszych metod, prohibicja na przeprowadzanie zabiegu lobotomii zdaje się być jak najbardziej słuszną i choć może zostać przez jakąś część ludzkości za kontrowersyjną, to lepiej stosować zupełnie inne metody.

Mamy pewność, że efekt będzie taki sam i nie wystąpią żadne skutki uboczne.

Mezoterapia służy przede wszystkim poprawieniu wyglądu naszej skóry. Z uwagi na fakt, iż w przeważającej większości to kobietom zależy na tym, by wyglądać zawsze pięknie i młodo, to właśnie ta grupa osób powszechniej ją stosuje. Jakie korzyści wynikają z jej zastosowania? Zapraszam do lektury.

Rodzaje mezoterapii.

Podobnie jak wiele innych rozwiązań terapeutycznych, tak i mezoterapia nie jest pojęciem jednolitym. Mezoterapia dzieli się na trzy główne sposoby jej wykonywania. Idąc od najdelikatniejszej jej formy dzieli się ona na bezigłową, mikroigłową lub igłową.

Terapia bezigłowa polega na dostarczeniu komórkom impulsu wytworzonego przez specjalną aparaturę. Jest to najłagodniejsza forma mezoterapii, bowiem nie odczuwamy podczas jej trwania żadnego bólu. Formą pośrednią jest mikroigłowa mezoteria. Nie jest ona bardzo bolesna, polega na drobnym nakłuwaniu skóry igiełkami, tak by można było dostarczyć leki do wnętrza skóry.

Najbardziej skrajnym typem mezoterapii jest mezoterapia igłowa. W tym przypadku wstrzykuje się preparat dokładnie w miejscu, w którym chcemy zastosować mezoterapię. Powoduje ona dyskomfort, lecz nie jest bolesna, jak mogłoby się pozornie wydawać.

Wskazania i przeciwwskazania dotyczące mezoterapii.

Absolutnie mezoterapii nie powinno się stosować u pacjentów, u których stwierdzono jakikolwiek typ nowotworu. Ponadto jej stosowanie nie jest zalecane u kobiet w ciąży i w czasie karmienia piersią. Nie powinno się także przeprowadzać mezoterapii na osobach cierpiących na choroby tarczycy oraz serca. Każdy typ mezoterapii ma inne zastosowanie, stąd różnią się wskazania ze względu na to, jaką terapię chcemy zastosować.

Jeżeli chodzi o terapię igłową, to stosować ją należy tylko i wyłącznie w przypadku, gdy chcemy odnowić zniszczoną skórę. W przypadku mezoterapii mikroigłowej, stosować ją należy przede wszystkim wtedy, gdy chcemy zapobiec wypadaniu włosów. Mikroterapię bezigłową stosujemy przede wszystkim w przypadku dążenia do redukcji zmarszczek.

Korzyści płynące ze stosowania mezoterapii.

Przede wszystkim przy określaniu korzyści płynących z mezoterapii, warto odpowiedzieć sobie na zasadnicze pytanie o skuteczność mezoterapii. Dzięki jej stosowaniu wyglądamy dużo młodziej, ponieważ zmarszczki znajdujące się dotychczas na naszej skórze ulegają redukcji. Niemniej jednak, nie jest to jedyna korzyść wynikająca z zastosowania mezoterapii. Do innych zdecydowanie należy powstrzymanie łysienia.

Taka sytuacja następuje, ponieważ mezoterapia prowadzi do ukrwienia wszystkich komórek i tym samym pomaga w ich regeneracji. Fakt, iż łysienie jest dolegliwością powodującą szczególnie dosyć wysoki dyskomfort, zabieg mezoterapii, zwłaszcza mikroigłowej jest bardzo często stosowany i zalecany osobom, które chcą by ich włosy odzyskały naturalny wygląd.

Niestety ta forma leczenia nie należy do najtańszych, jednak warto ją zastosować by móc cieszyć się młodą skórą i wyglądem przez wiele lat.

Sama nazwa wskazuje, że w przypadku zastosowania muzykoterapii, to właśnie muzyka jest najważniejszym jej składnikiem. Nie chodzi tu wyłącznie o słuchanie muzyki w każdym miejscu i o każdym czasie. Przede wszystkim najważniejszy jest ten kontakt z dźwiękiem bez względu na jej formę. Możemy oczywiście słuchać muzyki, ale także możemy śpiewać, komponować lub wpaść w taneczny wir.

Rodzaje muzykoterapii.

Patrząc na fakt, jak złożoną dziedziną w leczeniu pacjentów jest muzykoterapia, oczywistym jest, że można wyróżnić szereg jej typów. Muzykoterapia ponadto powiada szereg różnych typów klasyfikacji. Możemy ją klasyfikować ze względu na sposób prowadzenia, ilość jej uczestników lub ich płeć. Pierwszy z wymienionych typów możemy jeszcze podzielić na ekspresyjną lub odbiorczą.

Ekspresyjna polega na komponowaniu, śpiewaniu, ruchu, czy tańcu. Odbiorcza nie wymaga tego wszystkiego, ona jest dużo bardziej pasywną formą, polega na samym słuchaniu muzyki. Podział ze względu na ilość uczestników zależy od tego, czy mamy do czynienia z indywidualnym przypadkiem, czy ze zbiorowością, a jeśli chodzi o płeć, wyróżniamy muzykoterapię heterogenna i homogenną.

Innym, zupełnie odrębnym gatunkiem muzykoterapii jest wykorzystywanie fali dźwiękowej w celu leczenia określonych objawów.

Wskazania i przeciwwskazania odnośnie muzykoterapii.

Jeśli chodzi o przeciwwskazania, to faktycznie istnieje tylko jedno. Nie powinno się jej stosować przez długi czas wobec osób, które cierpią na epilepsję muzykogenną. W każdym innym przypadku może być ona stosowana bez przeszkód. Jeśli chodzi o fachowe podejście, to stosuje się ją w przypadku występowania jakichkolwiek zaburzeń u ludzi, zwłaszcza u dzieci, mowa tutaj o zaburzeniach w wykonywaniu czynności najprostszych. Jeśli dziecko nie nadąża za otoczeniem w rozwoju, warto zastosować muzykoterapię.

Przygotowania i przebieg muzykoterapii.

Punktem wyjścia do zastosowania muzykoterapii jest przede wszystkim poznanie pacjenta przez lekarza i określenie jego zaburzeń. Oczywiście nie jest to konieczne, choć pełna współpraca pomiędzy terapeutą a pacjentem jest wskazana. Dlaczego nie zachodzi konieczność? Ponieważ każdy może stosować muzykoterapię bez wychodzenia z domu.

Wystarczy odpowiedni dobór muzyki zgodny z naszymi upodobaniami i zainteresowaniami i będziemy czuli się zrelaksowani i wszystko będzie przychodzić łatwiej. Jeśli jednak decydujemy się na leczenie muzykoterapią poprzez terapeutę, poddajemy się sesjom, podczas których terapeuta obserwuje zmiany zachodzące w naszym zachowaniu lub koordynacji ruchowej. Bardzo często specjalista w konsultacji z pacjentem określa szereg celów, które mają być osiągnięte w wyniku muzykoterapii.

Korzyści wynikające z muzykoterapii.

Muzykoterapia pozwala nam się wyciszyć i uspokoić. Dlatego leczy ona dolegliwości związane z różnego rodzaju zaburzeniami. Kojący charakter muzyki pozwala nam odnaleźć wewnętrzną harmonię i dodać nam pewności siebie.

Czym dokładnie jest stan refluksu? To sytuacja, gdy pokarm dostarczony do żołądka cofa się w kierunku przełyku. Chodzi o to, że dolny zwieracz przełyku nie dopuszcza pokarmów do żołądka, stąd pokarm się cofa. Wraz z nimi w stronę przełyku zmierza jednak żółć i to ona odpowiada za negatywne zmiany w przełyku.

Objawy refluksu.

Objawy związane z występowaniem refluksu to różnego rodzaju stany zapalne i bóle w układzie oddechowym. Te pierwsze związane są z zwężaniem przełyku, który powoduje różnego rodzaju zgagę i wzdęcia. Następne natomiast to bóle zarówno gardła jak i krtani.

Objawy związane z refluksem możemy odczuwać także poprzez ból w klatce piersiowej. Do innych, bardziej powszechnych objawów związanych z omawianą dolegliwością należą suchy kaszel, który jak wiemy jest bardzo męczący oraz wymioty i nudności. Te ostatnie związane są właśnie z blokadą wspomnianego dolnego zwieracza przełyku. Refluks jest szczególnie niebezpieczny dla niemowlaków. Powoduje u nich bezdech podczas snu, którego także nie należy lekceważyć.

Jakie jest ryzyko związane z refluksem?

Oczywiście refluks, jak każda inna choroba niesie ze sobą ryzyko, którego świadectwo możemy odczuwać w bliższej lub dalszej przyszłości. Najpoważniejszą chorobą jaka może wynikać z refluksu są astma i cukrzyca. Ponadto refluks może prowadzić do otyłości.

Wszystkie trzy wymienione choroby nie mogą być lekceważone i jeżeli nie leczymy żadnej z nich, prowadzi to do szybkiej śmierci, dlatego też refluksu samego w sobie nie należy lekceważyć pod żadnym pozorem.

Jak rozpoznawać i leczyć refluks?

Z uwagi na fakt, iż objawy refluksu są bardzo łatwo zauważalne, chorobę tą bardzo łatwo rozpoznać. Jako, iż w zdecydowanej większości nie jesteśmy lekarzami, nie powinniśmy sami wyrokować odnośnie naszych dolegliwości. Najlepszym sposobem jest udanie się do lekarza i to on potwierdzi lub wykluczy występowanie choroby refluksowej. W skrajnych przypadkach wymagane będzie zdjęcie rentgenowskie górnej partii ciała tak, by określić dokładnie z jaką dolegliwością mamy do czynienia.

Jeśli chodzi zaś o leczenie to stosowanie lekarstw rzecz jasna będzie pomocne, gdyż dojdzie do regeneracji przełyku, jednakże warto zastosować specjalistyczną dietę. To ona uniemożliwi wystąpienie podobnych objawów w przyszłości a decydując się na leczenie czegokolwiek, właśnie to jest naszym celem.

Oczywiście są przypadki, w których trzeba zastosować bardziej drastyczne metody. Mowa tu oczywiście o operacji przełyku, ale na szczęście jej konieczność nie zachodzi zbyt często.

Jak można zapobiec refluksowi?

Zapobieżenie refluksowi nie jest tak trudne jak się początkowo wydaje. Przede wszystkim najbardziej istotne i najbardziej pomocne jest prowadzenie zdrowego trybu życia. Dzięki stosowaniu odpowiednich norm żywieniowych zapobiegamy rozwojowi przeróżnych bakterii i zmniejszamy ryzyko zachorowania nie tylko na chorobę refluksową, lecz także na inne, poważniejsze choroby nie tylko związane z układem pokarmowym i oddechowym. Tak więc – w zdrowym ciele zdrowy duch!