Podobnie jak wiele bakterii, chlamydia przenoszona jest poprzez drogę płciową. Ten specyficzny typ bakterii w wielu przypadkach nie wykazuje żadnych objawów. Brak świadomości istnienia infekcji bakteryjnej jest bardzo niebezpieczny, bowiem zlekceważona chlamydia prowadzi w skrajnych warunkach nawet do bezpłodności.

Objawy chlamydii.

Chlamydia, jak już wspomniano, często nie wykazuje żadnych objawów. Najczęściej spotykanymi objawami natomiast są przede wszystkim objawy związane z narządami rozrodczymi zarówno u kobiet i u mężczyzn. Do najczęstszych objawów należą: częstomocz, stany zapalne czy bóle podbrzusza.

Rozpoznawanie i leczenie chlamydii.

Podobnie jak w przypadku innych chorób i dolegliwości, wczesne rozpoznanie zakażenia chlamydią jest bardzo istotne na drodze do pełnego wyleczenia. Najprostszym sposobem jej rozpoznania jest badanie moczu. Jednakże rzadko kiedy decydujemy się na przeprowadzanie badań laboratoryjnych a to one w stu procentach pozwalają rozpoznać chlamydię. Jak możemy leczyć wykrytą chlamydię?

Niestety nie obędzie się bez antybiotyków, które usuną bakterie i które niestety wyniszczają organizm. Taka kuracja trwa średnio dwa tygodnie i w tym czasie powinno się zachować wstrzemięźliwość od uprawiania seksu. Kuracji antybiotykami powinna poddać się nie tylko osoba zakażona, lecz także partner seksualny tej osoby. Należy pamiętać o regularnym badaniu, ponieważ przebycie chlamydii nie jest jednorazowe. Możemy się nią zarazić wielokrotnie.

Zapobieganie i ryzyko związane z przebywaniem chlamydii.

Zgodnie z zasadą, że lepiej zapobiegać niż leczyć, najlepiej zapoznać się z poniższymi wskazówkami, jeśli chcemy uniknąć zakażenia chlamydią. Przede wszystkim należy stosować środki antykoncepcyjne. Mowa tu głównie o prezerwatywach, które zabezpieczają przed przenoszeniem bakterii drogą płciową.

Bardzo ważnym aspektem jest to, by ograniczyć ilość partnerów seksualnych do maksymalnie jednego. Ogółem zmniejsza to ryzyko zachorowania na różne dolegliwości, nie tylko dotyczy to zakażenia chlamydią. Z uwagi na fakt, iż do grupy osób aktywnych seksualnie należą szczególnie ludzie młodzi, to właśnie oni są najbardziej narażeni na zakażenie chlamydią. Pamiętajmy o tym by unikać kontaktu seksualnego z osobą zakażoną, a jeśli on nastąpił, poddać się odpowiednim testom.

Zagrożenia związane z chlamydią.

Chlamydia, podobnie jak inne objawy w przypadku ich zlekceważenia, może doprowadzić do szeregu powikłań, których każdy z nas zapewne chciałby uniknąć. Jeśli chodzi o zakażenie tą bakterią, może ono prowadzić do zakażenia innymi, groźniejszymi dla organizmu drobnoustrojami.

Ponadto wraz z przebyciem chlamydii rośnie ryzyko zakażenia noworodków. To ryzyko rzecz jasna pojawia się w przypadku kobiet w ciąży. Jeśli wyleczymy chlamydię przed poczęciem, takie ryzyko nie występuje. Poważniejszym, utrudniającym nam codzienną egzystencję objawem są ogólne zapalenia stawów. W skrajnych przypadkach tak mocne, że uniemożliwiają one poruszanie się.

To wypełniony ropą bolesny wrzód, tworzący się pod skórą podczas zakażenia i stanu zapalenia mieszka włosowego. Zdarza się, że powstają przez wrastające w skórę włoski lub przez ciała obce, które przedostały się pod powierzchnie skóry. Powstają też na skutek zapalenia gruczołów łojowych. Pojawia się wpierw czerwony tkliwy guzek, który następnie wypełnia się ropą i staje się coraz bardziej bolesny i większy, w efekcie pęka, uwalniając zgromadzony płyn.

Rodzaje czyraków.

Czyrak lub karbunkuł (zwany też czyrakiem gromadnym) jest ropniem skórnym, wywoływanym zazwyczaj przez gronkowca złocistego. Jego objawami prócz zmian skórnych może być gorączka i dreszcze. Karbunkuł określa ropień, który obejmuje większy obszar aniżeli pojedynczy czyrak. Jego pojawienie się wiąże się z zapalaniem całej grupy mieszków włosowych. Może on utworzyć twardy guzek pod powierzchnią skóry, który jest wyczuwalny. W przypadku, gdy ten stan jest przewlekły, czyraki mają tendencje do powracania to wtedy mówimy o schorzeniu „czyraczność”.

Trądzik cystowy.

To ropień zjawiający się w przypadku zatkania ujścia gruczołów łojowych i rozwija się w nich infekcja. Dotyka on głębszych warstw skóry niż w przypadku trądziku pospolitego. Najczęściej pojawiają się na twarzy i dotyka głównie osoby w młodym wieku.

Ropnie mnogie pach

Ich przyczyną jest miejscowe zapalenie gruczołów potowych, które da się wyleczyć tylko za pomocą antybiotyków. Objawia się licznymi ropniami pod pachami i w okolicach pachwin.

Czyraki pod pachą zazwyczaj są traktowane interwencją chirurgiczną. Również te umiejscowione w pachwinach mogą wymagać ingerencji chirurga. Zakażone gruczoły potowe muszą podleć usunięciu by móc zapobiec ogólnemu zapaleniu skóry.

Torbiel włosowa

Pojawia się w szparze międzypośladkowej. Najczęściej zaczyna się małego obszaru infekcji ulokowanego w okolicach mieszków włosowych. Bezpośredni nacisk może spowodować podrażnienie, a to zaś powiększenia obszaru zapalnego- wypryski stają się twarde, bolesne, dają poczucie dyskomfortu. Często tworzą się po długich podróżach, wymagających długiego siedzenia.

Czynniki ryzyka czyraka

Może wystąpić u każdego. Bardziej narażone są osoby będące cukrzykami, mające niewydolność nerek, osoby przyjmujące leki osłabiające układ odpornościowy, chorzy z zaburzeniami autoimmunologicznymi.

Rozpoznanie czyraka

Lekarz zdiagnozuje go na podstawie widocznych objawów. Gdy infekcje powraca albo organizmowi nie odpowiada standardowe leczenie, można wtedy zalecić testy laboratoryjne próbki ropy, dzięki czemu dokładniej określi się bakterie wywołujące zakażenie, co ułatwi dobrać efektywniejsze leczenie.

Leczenie czyraka

Można leczyć samemu w domu, jednak nie wolno go przekłuwać i wyciskać, bo rozprzestrzenimy infekcję. Gdy czyrak boli i w ciągu dwóch tygodni się nie goi, mamy gorączkę lub pojawia się więcej wrzodów, konieczna jest konsultacja lekarska. Czyraki gromadne wymagają pomocy lekarskiej. Z kolei czyrak w nosie lub uchu wymaga wizyty u laryngologa.

Nadciśnienie tętnicze jest obecnie problemem wielu ludzi. Głównie dotyka ono osoby starsze, choć wiek zapadania na nadciśnienie systematycznie maleje. Spowodowane jest to stresem, prowadzeniem niezdrowego trybu życia, spożywaniem używek. Jak sobie z nim radzić w domowych warunkach? Poniżej kilka wskazówek jak obniżyć ciśnienie samemu.

Obecnie wielu z nas żyje mitem, że koniecznością w walce z nadciśnieniem tętniczym jest stosowanie różnego rodzaju leków na obniżenie ciśnienia. Owszem, są one pomocne, ale ich stosowanie nie jest niezbędne. Oczywiście jeśli nadciśnienie jest rozległe i trwa wiele lat, ciężko o obniżenie go domowymi metodami. Jest to jednak możliwe.

Obniżenie ciśnienia – to proste!

Obniżenie ciśnienia jest łatwiejsze niż nam się to wydaje. Przede wszystkim trzeba wiedzieć, jaka jest norma ciśnieniowa. Wynosi ona 120/90mm, ale jeżeli nie przekracza ona wartości 140, to nie mamy powodu do obaw, jeśli dojdzie do przekroczenia tej wartości, mówimy już o nadciśnieniu. Gdy już wiemy, jaka jest norma ciśnieniowa, zastanówmy się nad tym, co możemy zrobić w walce z nadciśnieniem. Odpowiedź nasuwa się sama – inwestujemy swój czas w aktywność fizyczną. Jeśli nie jesteśmy zapalonymi sportowcami, to zacznijmy od najprostszej formy aktywności, czyli od zwyczajnych spacerów.

Zmierzajmy do tego by były one dosyć szybkie, tak by pobudzić mięśnie i organizm do działania. Oczywiście z aktywnością fizyczną nie należy też przesadzać. Ważna jest tutaj regeneracja, bo jej brak także uniemożliwia utrzymanie optymalnego ciśnienia krwi.

Jesteśmy tym co jemy.

Nie ma co się oszukiwać. Bardzo ważną kwestią jeśli chodzi o walkę z nadciśnieniem jest odpowiednia dieta. Jeśli dotąd jej nie stosowaliśmy, czas najwyższy by zacząć to robić.

Wyzbądźmy się z naszej codziennej diety dużej ilości soli. Co jednak warto spożywać by obniżyć ciśnienie? Przede wszystkim gorzką czekoladę. To ona obniża skutecznie ciśnienie krwi, ale przesadne jej spożywanie prowadzi do zbyt niskiego poziomu ciśnienia. Innymi sposobami na obniżenie ciśnienia są herbata z hibiskusa oraz czosnek, który potrafi leczyć także inne dolegliwości.

Inne sposoby na obniżenie ciśnienia.

Czy możliwe jest obniżenie ciśnienia w inny sposób? Zdecydowanie tak! Przede wszystkim zadbaj o to by potas w Twoim organizmie nie był zbyt niski, ponieważ to właśnie potas pomaga obniżyć ciśnienie krwi. Jak do dostarczyć do organizmu? Niech w Twojej diecie znajdują się takie pokarmy jak ziemniaki, suszone śliwki i banany.

One zawierają bardzo dużo potasu. Innym sposobem jest stosowanie różnego rodzaju naparów z ziół. Najlepsze zioła w tym przypadku to głóg lub lipa oraz dziurawiec. Dzięki nim obniżymy ciśnienie. Jeśli chodzi o osoby palące, to najlepiej by one rzuciły nałóg. Dostarczanie substancji smolistych do organizmu powoduje wzrost ciśnienia krwi i na nic nasze zabiegi związane z walką z nadciśnieniem, jeśli chwilę później sięgamy po papierosa.

Drenaż ułożeniowy jak możemy się domyślić jest metodą leczniczą dotyczącą wnętrza naszego ciała. Przede wszystkim dotyczy on dróg oddechowych i układu oddechowego w ogóle. To właśnie on umożliwia sprawniejsze oddychanie i uniknięcie wielu infekcji. Kiedy się go stosuje? Opis tego czym jest drenaż ułożeniowy i jaki jest jego przebieg, poniżej.

Typologia drenażu ułożeniowego.

Podobnie jak wiele różnych metod leczniczych, tak drenaż ułożeniowy dzieli się na trzy główne typy. Są nimi drenaż statyczny, dynamiczny i autogeniczny. Pierwszy z nich to przyjmowanie pozycji ciała, umożliwiających oklepywanie po plecach i powodowanie wibracji klatki piersiowej.

Drenaż dynamiczny natomiast, to nic innego jak poruszanie się pacjenta w pozycji siedzącej we wszystkich kierunkach. Oczywiście kluczowe jest tutaj obranie odpowiedniego rytmu. Ostatni z wymienionych typów, drenaż autogeniczny polega na kontrolowanym oddychaniu.

Przebieg drenażu ułożeniowego.

Punktem wyjścia do przeprowadzenia drenażu ułożeniowego jest upewnienie się, gdzie dokładnie w naszym układzie oddechowym znajduje się wydzielina, której chcemy się pozbyć. Specjalista na tej podstawie określa pozycję, w jakiej powinien się ustawić pacjent w celu wykonania na nim zabiegu.

W określonej pozycji należy pozostać przez okres niespełna trzech kwadransów, podczas których w odpowiednim miejscu lekarz poklepuje pacjenta. Inaczej sprawa wygląda rzecz jasna w przypadku drenażu dynamicznego. Zawsze wykonywany w pozycji siedzącej, pacjent przemieszcza swoją sylwetkę tak, by pozostać w jednej pozycji przez ok. 20 sekund. Jeszcze inaczej przebiega leczenie za pomocą drenażu autogenicznego.

W tym przypadku pacjent ustawiany jest w pozycji leżącej i powinien zgiąć kolana praktycznie na maksymalny pułap zgięcia jaki jest w stanie osiągnąć. Cały zabieg podzielić można na cztery fazy, jednakże pamiętać należy że jest on przeprowadzany samodzielnie. Warto jednak być wówczas pod obserwacją lekarską.

Wskazania i przeciwwskazania odnośnie drenażu ułożeniowego.

Drenaż ułożeniowy jest to jedna z tych terapii, która niesie ze sobą więcej przeciwwskazań aniżeli wskazań. Przede wszystkim drenaż ułożeniowy należy stosować u pacjentów cierpiących na mukowiscydozę, czy na nieodmę płuc. Są to te choroby, podczas których w płucach zalega bardzo duża ilość różnej wydzieliny.

Przede wszystkim niewskazanym jest przeprowadzanie drenażu ułożeniowego na osobie, która w niedalekiej przeszłości przeszła zawał serca, czy cierpiała ostatnio na inne zaburzenia związane z pracą serca. Ponadto nie powinno się zabiegów związanych z drenażem ułożeniowym przeprowadzać na osobach będących po zabiegach związanych z chorobami przełyku, takimi jak np. refluks.

Czy to wszystkie przeciwwskazania przed drenażem ułożeniowym? Jest on niewskazany dla osób, które miały niedawno wykonywane jakieś zabiegi ortopedyczne. Chodzi tutaj o to, by nie podejmować zbędnego ryzyka nawrotu urazu czy kontuzji.

HAART czyli skrót od angielskiego sformułowania highly active antiretrovival therapy to jak sama nazwa wskazuje, terapia antyretrowirusowa odpowiadająca za uniemożliwienie nawrotu wirusów, nawet tak mających poważne konsekwencje jak wirus HIV. W Polsce po raz pierwszy HAART zastosowano w 1996 roku.

Metodologia HAART.

Terapia znana jako HAART z uwagi na jej profilaktyczne zastosowanie może być stosowana nie tylko wobec pacjentów już zarażonych wirusem HIV. Zdecydowanie można jej użyć w przypadku gdy mamy do czynienia z pacjentem wolnym od wirusa.

W trakcie terapii do organizmu pacjenta wchłanianych jest kilka różnych leków. Chodzi tu przede wszystkim o różnego rodzaju inhibitory. Należą do nich lamiwudyna, marawirok oraz darunavir. Dobór leków jest inny dla każdego pacjenta. Rzecz jasna doboru dokonuje lekarz i to on decyduje jaką grupę należy wybrać.

Bierze on pod uwagę wszelkie wcześniej przebyte choroby układu odpornościowego. Oczywiście raz obrane metody można zmienić, jednakże nie w każdym przypadku i lepiej tego nie robić jeśli nie musimy, ponieważ zwiększamy tym samym ryzyko zajścia negatywnych sytuacji.

Wskazania i przeciwwskazania dotyczące stosowania HAART.

Oczywiście podobnie jak w przypadku każdej innej metody leczenia, tak i w przypadku HAART zachodzi szereg przeciwwskazań jak i wskazać dotyczących zastosowania metody. Niezbędnym jest przede wszystkim to, by zadbać o spadek liczby komórek CD4 poniżej poziomu 200/mm3. Jest to bardzo ważne, gdyż rozpoczęcie terapii zbyt wcześnie może być tragiczne w skutkach, zwłaszcza, że na przeprowadzenie terapii HAART decydujemy się jednokrotnie, ponieważ nie można jej przerwać. Stosuje się ją dożywotnio.

Do głównych przeciwwskazań możemy zaliczyć zdecydowanie zbytnią wrażliwość na składniki leków, które mają być zaimplementowane przez organizm. Ponadto nie powinno przeprowadzać się tej terapii na osobach cierpiących na dolegliwości wątroby bądź na niewydolność nerek.

Inicjatywę przeprowadzenia terapii HAART podejmuje każdorazowo lekarz i bez jego wiedzy nie należy robić tego samemu. Z tym akurat problemu nie ma, gdyż leki przyjmowane podczas tej terapii w większości nie są dostępne w aptekach.

Korzyści związane z zastosowaniem metody HAART.

Tak jak było wspomniane na początku artykułu, główną korzyścią wynikającą z zastosowania omawianej metody jest fakt zahamowania bądź spowolnienia rozwoju różnego rodzaju wirusów, z HIV włącznie. Wynika z tego to, że życie pacjenta ulega znacznemu wydłużeniu, jednakże niestety nie jest to sposób na wyleczenie wirusa HIV czy AIDS. Ten sposób niestety nie istnieje.

Możliwe powikłania.

Warto pamiętać, że w przypadku stosowania tak bardzo wyczerpującej metody, jaką jest HAART, może wystąpić szereg skutków ubocznych. Pacjent często może uskarżać się na nudności, mogą męczyć go wymioty, bóle brzucha czy zgaga. Innymi dolegliwościami, które mogą wynikać z zastosowania omawianej metody są wypadanie włosów, bezsenność. W najbardziej skrajnych przypadkach można zapaść na cukrzycę.