Czym dokładnie jest stan refluksu? To sytuacja, gdy pokarm dostarczony do żołądka cofa się w kierunku przełyku. Chodzi o to, że dolny zwieracz przełyku nie dopuszcza pokarmów do żołądka, stąd pokarm się cofa. Wraz z nimi w stronę przełyku zmierza jednak żółć i to ona odpowiada za negatywne zmiany w przełyku.

Objawy refluksu.

Objawy związane z występowaniem refluksu to różnego rodzaju stany zapalne i bóle w układzie oddechowym. Te pierwsze związane są z zwężaniem przełyku, który powoduje różnego rodzaju zgagę i wzdęcia. Następne natomiast to bóle zarówno gardła jak i krtani.

Objawy związane z refluksem możemy odczuwać także poprzez ból w klatce piersiowej. Do innych, bardziej powszechnych objawów związanych z omawianą dolegliwością należą suchy kaszel, który jak wiemy jest bardzo męczący oraz wymioty i nudności. Te ostatnie związane są właśnie z blokadą wspomnianego dolnego zwieracza przełyku. Refluks jest szczególnie niebezpieczny dla niemowlaków. Powoduje u nich bezdech podczas snu, którego także nie należy lekceważyć.

Jakie jest ryzyko związane z refluksem?

Oczywiście refluks, jak każda inna choroba niesie ze sobą ryzyko, którego świadectwo możemy odczuwać w bliższej lub dalszej przyszłości. Najpoważniejszą chorobą jaka może wynikać z refluksu są astma i cukrzyca. Ponadto refluks może prowadzić do otyłości.

Wszystkie trzy wymienione choroby nie mogą być lekceważone i jeżeli nie leczymy żadnej z nich, prowadzi to do szybkiej śmierci, dlatego też refluksu samego w sobie nie należy lekceważyć pod żadnym pozorem.

Jak rozpoznawać i leczyć refluks?

Z uwagi na fakt, iż objawy refluksu są bardzo łatwo zauważalne, chorobę tą bardzo łatwo rozpoznać. Jako, iż w zdecydowanej większości nie jesteśmy lekarzami, nie powinniśmy sami wyrokować odnośnie naszych dolegliwości. Najlepszym sposobem jest udanie się do lekarza i to on potwierdzi lub wykluczy występowanie choroby refluksowej. W skrajnych przypadkach wymagane będzie zdjęcie rentgenowskie górnej partii ciała tak, by określić dokładnie z jaką dolegliwością mamy do czynienia.

Jeśli chodzi zaś o leczenie to stosowanie lekarstw rzecz jasna będzie pomocne, gdyż dojdzie do regeneracji przełyku, jednakże warto zastosować specjalistyczną dietę. To ona uniemożliwi wystąpienie podobnych objawów w przyszłości a decydując się na leczenie czegokolwiek, właśnie to jest naszym celem.

Oczywiście są przypadki, w których trzeba zastosować bardziej drastyczne metody. Mowa tu oczywiście o operacji przełyku, ale na szczęście jej konieczność nie zachodzi zbyt często.

Jak można zapobiec refluksowi?

Zapobieżenie refluksowi nie jest tak trudne jak się początkowo wydaje. Przede wszystkim najbardziej istotne i najbardziej pomocne jest prowadzenie zdrowego trybu życia. Dzięki stosowaniu odpowiednich norm żywieniowych zapobiegamy rozwojowi przeróżnych bakterii i zmniejszamy ryzyko zachorowania nie tylko na chorobę refluksową, lecz także na inne, poważniejsze choroby nie tylko związane z układem pokarmowym i oddechowym. Tak więc – w zdrowym ciele zdrowy duch!

Skolioza jest niestety schorzeniem dosyć powszechnym. Niemniej jednak w większości przypadków ma ona łagodny przebieg. Czym konkretnie jest skolioza? Jest to skrzywienie boczne kręgosłupa, który wówczas przybiera kształt litery „C”. Jak ją rozpoznawać i jakie niesie ze sobą zagrożenia? Te i inne informacje w niniejszym artykule.

Objawy skoliozy.

Z uwagi na zewnętrzne objawy skoliozy, jej objawy są widoczne gołym okiem. Przede wszystkim w przypadku skoliozy widoczne są nierówności na wysokości bioder i ramion. Innymi objawami związanymi z tą chorobą są zaburzenia pracy serca i funkcjonowania płuc oraz niesymetryczne ułożenie łopatek. Chodzi o to, że widoczność jednej jest większa niż drugiej łopatki.

Jakie ryzyko występuje w przypadku skoliozy?

Skolioza jest objawem bardzo niebezpiecznym. Nie chodzi tutaj o niebezpieczeństwo utraty życia, jednak ciężko ją leczyć z uwagi na fakt, że jej przyczyny często nie są znane. Inną kwestią jest fakt, że skolioza kręgosłupa może dotknąć każdego. Bez względu na to czy jest to osoba w wieku niemowlęcym czy osoba dorosła i starsza.

Jeśli weźmiemy pod uwagę badania statystyczne, to kobiety bardziej są narażone na występowanie skoliozy. Mowa tu przede wszystkim o wieku dziecięcym. Skolioza niestety może być przenoszona także genetycznie. To nastarcza jeszcze większych trudności w jej rozpoznawaniu.

Rozpoznanie i leczenie skoliozy.

Lekarz badający osobę ze skoliozą może ją stwierdzić błyskawicznie. Wystarczy przeprowadzenie badania fizykalnego. Lekarz na podstawie obserwacji krzywizny kręgosłupa zauważa, czy mamy do czynienia ze skoliozą, czy też nie.

Czy leczenie skoliozy jest równie proste, co jej diagnoza? W większości przypadków zdecydowanie tak, bowiem skolioza sama w sobie nie wymaga leczenia. Jest to po prostu przypadłość, którą można skorygować. Tutaj zalecana jest gimnastyka korekcyjna, która umożliwia utrzymywanie prawidłowej pozycji podczas poruszania się.

W najbardziej skrajnych przypadkach, występujących przede wszystkim u dzieci, skolioza wymaga stosowania specjalnej szyny, która koryguje kręgosłup do odpowiedniej pozycji.

Zapobieganie skoliozie.

Skoliozie nie tak łatwo zapobiec niż ją wyleczyć. Dlaczego? Przede wszystkim chodzi tu o nieznajomość jej przyczyn, a tylko przez eliminację przyczyn jakiejś choroby, jesteśmy w stanie całkowicie ją wyleczyć. Nie jesteśmy jednak pozbawieni w tym przypadku pola manewru.

Możemy zmniejszyć ryzyko zapadnięcia na skoliozę poprzez aktywność fizyczną. Nie musi to być uprawianie sportu, choć jest ono bardzo mile widziane. Przede wszystkim ruszajmy się, codzienne spacery bardzo dobrze wpływają na nasze zdrowie zarówno fizyczne, jak i psychiczne.

Jest to zwłaszcza istotne dla osób, które pracują przez wiele godzin w pozycji siedzącej. Dla nich także ważne jest by robić przerwę w czasie pracy i przejść się np. do toalety. Już samo to pozwala odpocząć naszemu kręgosłupowi, dlatego pamiętajmy o jak najczęstszym ruchu.

Skuteczny sposób na pozbycie się niezdrowego tłuszczu.Fruktoza to cukier który wyjątkowo szybko przekształca się w tłuszcze, które nie stanowią korzystnego czynnika dla naszego organizmu.

To właśnie obniżenie ilości fruktozy przekazywanej do organizmu człowieka powoduje spadek wagi. Udowodnione naukowo jest że ograniczenie dostarczania fruktozy jest niemniej ważne od ograniczania kalorii w codziennej diecie, jeśli rzecz jasna zależy nam na odchudzaniu.

Duża ilość cukru sama w sobie jest szkodliwa, niemniej to właśnie fruktoza jest najbardziej szkodliwym z nich.Działanie fruktozy.Fruktoza należy do grupy cukrów prostych i jak każdy inny cukier prosty w połączeniu z innym daje określony dwucukier.

Fruktoza łączy się z glukozą. Wynikiem tej reakcji jest sacharoza, a więc główny składnik cukru, którego używamy do słodzenia kawy czy herbaty. Dlaczego fruktoza ma tak szkodliwe działanie dla organizmu? Szkodliwe działanie fruktozy wynika z faktu, iż nie jest ona praktycznie wydalana z ciała człowieka i przekształcana w trójglicerydy tworzy tkankę tłuszczową.

Ponadto jej spożywanie często powoduje zwiększenie apetytu, stąd jemy więcej i więcej i dostarczamy więcej kalorii do organizmu, stąd tyjemy. Patrząc na działanie fruktozy widzimy, jak bardzo ważna jest jej eliminacja lub ograniczenie z codziennej diety.

Negatywne skutki fruktozy.

Jak widzimy, spożywanie fruktozy w przeważającej większości daje skutki negatywne, aniżeli pozytywne dla naszego organizmu. Najpoważniejszą szkodą wyrządzaną przez fruktozy jest wspomniane już wcześniej szybkie tempo przekształcania w tłuszcz. Warto wspomnieć, że nadmierna ilość tłuszczu prowadzi do otyłości a co gorsza do chorób układu krążenia i w konsekwencji nawet zawału serca.

Ponadto, badania naukowe przeprowadzone na grupie ludzi dowodzą, że fruktoza nie tylko odpowiada za nagromadzanie tłuszczu w organizmie, lecz także sama przyspiesza jego produkcję. O tym jak bardzo szybko zachodzą te procesy, dowodzi obserwacja podczas omawianego badania. Węglowodany dostały się do organizmu jako cukry, wątroba najpierw dokonała ich rozkładu, a następnie złożyła, w wyniku czego zostały utworzone cukry.

Te wszystkie procesy zaszły w zaledwie cztery godziny od spożycia produktu zawierającego fruktozę. Jak zapobiegać dostarczaniu fruktozy do organizmu.Zgodnie z zasadą, że lepiej zapobiegać niż leczyć, warto wiedzieć  jakich produktów należy się wystrzegać, lub ograniczać ich spożycie.

Jak na ironię, najwięcej fruktozy spotkamy w owocach, których spożywanie z tego powodu powinniśmy ograniczyć do maksymalnie dwóch dziennie. Jako, iż owoce są źródłem wielu witamin, nie należy z nich całkowicie rezygnować. Innym produktem, gdzie znajdziemy dużą ilość fruktozy jest słodzik, który dużo łatwiej miesza się z napojami, aniżeli zwykły cukier, kupowany przez nas w sklepie.

Ponadto dużo fruktozy znajdziemy w przetworzonej żywności oraz w miodzie. Spożywania wielu z tych produktów nie sposób się ustrzec, lecz jednak możemy je ograniczyć i róbmy to, gdyż skutki niewłaściwej diety możemy odczuć szybciej niż nam się wydaje.

Nazywana też płonicą. Wywołują ją bakterie należące do grupy paciorkowców ropnym. Charakterystyczne dla choroby jest wysypka na ciele przypominająca w kolorze poparzenie słoneczne. Występuje też gorączka i mocny ból gardła.

Objawy są takie same u dorosłych i dzieci:

-wysypka,
-wysoka gorączka,
-trudności z przełykaniem,
-charakterystyczny język (truskawkowy język czyli intensywnie czerwony z wyraźnymi grudkami)
-wymioty, bóle brzucha, nudności

Wspomniana wysypka jest charakterystyczna. Przypomina połączenie gęsiej skórki i poparzenia słonecznego. Ma różowoczerwony odcień, zaś w dotyku podobna do papieru ściernego. Zazwyczaj zjawia się po dniu lub dwóch dniach od pierwszych objawów czyli gorączki gardła (zdarza się też wysypka zjawi się po tygodniu choroby bądź wyprzedzi inne objawy).

Przyczyną wysypki jest toksyna wydzielana przez paciorkowce. Pojawia się ona zazwyczaj na twarzy (czerwone są policzki, skóra wokół nosa i ust jest bledsza) i znika po upływie 7 dni Przed wysypką mogą pojawić się tzw. Linie Pastii. Naczynia włosowate są łamliwe, co ukazuje się w postaci podłużnych wybroczyn na skórze w zgięciach łokcia lub pachwinach.

Po ustąpieniu tych objawów, skóra może się złuszczać zwłaszcza na dłoniach, stopach i pachwinach.

Szkarlatyna występuje bez względu na wiek.

Największe ryzyko zachorowania jest między 5-12 rokiem życia. Przenoszona jest przede wszystkim drogą kropelkową. Jeśli przebyliśmy szkarłatynę w wieku dziecięcym, to nie możemy czuć się wyleczeni, bowiem szkarłatyna może dotknąć nas także w wieku późniejszym.

Istnieją też różne możliwe powikłania szkarlatyny:

-gorączka reumatyczna
-popaciorkowcowe zapalenie kłębuszków nerkowych
-zapalenie ucha środkowego
-zapalenie płuc
-ropień okołomigdałkowy

Rozpoznanie

Gdy wysypka nie zjawi się w tym samym czasie co inne objawy, lekarz może mieć problem z diagnozą. Początkowe stadium choroby jest podobne do anginy, więc aby dobrać właściwie leczenie, może lekarz zaproponować wymaz z gardła, co pozwoli określić rodzaj bakterii i dobrać leczenie. Jest to jednak na ogół choroba dosyć łatwo rozpoznawalna, co powoduje, że niekoniecznie musi się rozwinąć, ponieważ im szybciej zdiagnozujemy chorobę, tym łatwiej ją wyleczyć.

Leczenie

Leczenie odbywa się za pomocą antybiotyków. Dla kobiet w ciąży nie jest ta choroba na ogół niebezpieczna ani dla kobiety ani dla dziecka, jednak chora winna być pod stałą opieką lekarza. Nie chodzi tu o samą szkarłatynę, lecz o leki, które należy podawać, bowiem część leków podawanych chorym na szkarłatynę może szkodzić rozwojowi płodu i w konsekwencji prowadzić do jego śmierci.

Zapobieganie

Nie ma szczepionki przeciw płonicy. Można uchronić się przestrzegając podstawowych zasad higieny: częste mycie rąk głównie przed posiłkami. Należy unikać korzystania z cudzych rzeczy osobistego użytku np. ręczników, naczyń, sztućców. Pamiętajmy, że lepiej zapobiegać, niż leczyć, stąd dbajmy o higienę. Myjmy ręce bardzo często, najlepiej za każdym razem, gdy korzystamy z toalety.

Jest to forma terapii, w której wykorzystuje się morze oraz jego dobra do kuracji zdrowotnych i dermatologicznych. Nazwa tego słowa pochodzi od dwóch greckich słów thalassa co znaczy morze i therapeuein czyli leczyć.

Jak już wspomniano w tej formie terapii nie tylko korzysta się z wody morskiej, ale również z licznych dóbr nadmorskich.

Do terapii wykorzystuje się:

*Wodorosty, w których znajduje się sód, jod, wapno, żelazo, potas, a także wiele witamin: A, B12, C, D i E. Dzięki wodorostom usuniemy nadmiar wody zalegającej w naszym organizmie.

*Wodę morską z wyciągiem z glonów. Ma ona za zadanie poprawić wchłanianie mikroelementów i witamin przez skórę, przez co będzie się ona szybciej regenerować. Poprawi się też metabolizm, a także zwiększy się przepływ krwi.

*Morskie powietrze i szum morza. Ma ono na celu działać na nas uspokajająco i relaksująco. Morskie powietrze jest czyste i wilgotne i co prawda z niewielką liczbą alergenów, jednakże jest bogate w jod. Powietrze mające drobne kropelki wody morskiej ułatwi oczyszczenie dróg oddechowych.

*Sól morską. Ma ona na celu wysuszyć zmiany na naszej skórze, dlatego też świetnie nadaje się przy leczeniu ran i chorób skóry np. trądziku czy też łuszczycy.

Metody talasoterapii.

Istnieje kilka metod, które zostaną opisane poniżej.

*Oddychanie morskim powietrzem. Należy mieć na uwadze, iż nasz pierwszy kontakt z morską bryzą powinien nie trwać dłużej niż godzinę, a każdego kolejnego dnia wydłużać cas o 10 minut. Tym sposobem pod koniec dwutygodniowego turnusu spacery plażą będą mogły trwać około 3 godzin.

*Kąpiel w wodzie morskiej- w temperaturze 16-17 stopni Celsjusza należy ją wydłużać z 3 do 12 minut. Po zażytej kąpiel powinno się wytrzeć ręcznikiem, warto wyschnąć w trakcie spaceru lub podczas odpoczynku na piasku. Przez cały rok można zażywać biczy wodnych, natrysków czy też basenów z wodą morską.

*Terapia z wykorzystaniem dóbr morskich powinna być stosowana 3-4 tygodnie. O jej przebiegu z wykorzystaniem wodorostów, glonów, soli morskiej powinien decydować lekarz balneolog, a za przebieg jest odpowiedzialny terapeuta.

Wskazania do talasoterapii.

-cukrzyca
-osteoporoza
-bóle kręgosłupa
-zaburzenia przemiany materii
-niedoczynność tarczycy
-bóle kręgosłupa
-choroby serca i problemy z krążeniem krwi
-alergie skórne i łuszczyca
-reumatoidalne zapalenie stawów
-osłabiona odporność i podatność na infekcje układu oddechowego
-przewlekły stres
-obniżenie nastroju i bezsenność

Przeciwwskazania

Do puli przeciwwskazań do tej terapii możemy wliczyć: choroby nerek, uczulenie na światło, padaczkę fotogenną, nadczynność tarczycy, zapalenie korzonków, ostre stany psychiczne.

Korzyści

Istnieją różne korzyści płynące z zastosowania tej terapii. Sam kontakt z błękitem wody i szumem fal działa uspokajająco, a zabiegi wykorzystujące morskie dobra mogą świetnie działają na nasze drogi oddechowe, stawy czy też skórę. Sam fakt kilkutygodniowego odpoczynku od codziennych obowiązków w ośrodku talasoterapeutycznym nad morzem pomoże nam się zregenerować i nabrać nieco dystansu do codzienności.

Terapia manualna może się wielu kojarzyć ze stymulowaniem czegoś do większego wysiłku. Czy tak jest w rzeczywistości? Odpowiedz twierdząca wydaje się tu oczywista, zwłaszcza, że terapia manualna ma za zadanie leczyć chore lub osłabione narządy ruchu. Na czym ona polega? Więcej w niniejszym artykule.

Rodzaje terapii manualnej.

Wielu teoretyków współczesnej fizjoterapii opracowało różne sposoby stosowania terapii manualnej. To dzięki nim obecnie rozróżniamy różne typy tej dziedziny fizjoterapii.

Pierwszą z nich, nazywaną ortopedyczną terapią manualną wykorzystujemy w celu leczenia zaburzeń układu mięśniowo – nerwowo – szkieletowego, a co za tym idzie, dyskomfortu podczas poruszania się. Drugi z wyróżnianych rodzajów, to terapia wg metody McKenzie.

Ona umożliwia badanie biomechaniczne i odpowiada za leczenie dolnych partii kręgosłupa. Innym, bardzo ważnym rodzajem terapii manualnej jest terapia holistyczna. Stosując ją, uznaje się ludzki organizm jako jedną całość. Nie bierze się w ogóle pod uwagę podziału organizmu na różne układy. Zgodnie z teorią tej terapii, główny obszar całego organizmu stanowi wyłącznie kręgosłup.

Przebieg terapii manualnej.

Bardzo ważną kwestią w przypadku doboru odpowiedniej metody terapii manualnej jest fakt, że podobnie jak w przypadku jakiejkolwiek innej metody fizjoterapeutycznej, także terapia manualna jest rozpatrywana w ujęciu indywidualnym.

Odpowiednią formę wybiera lekarz po konsultacji z pacjentem i nie jest ona stosowana zamiennie z żadną inną. Do najpowszechniejszych metod rehabilitacyjnych nalezą stretching, trakcja, kompresja, manipulacja czy masaż poprzeczny. Wybór odpowiedniej metody terapeutycznej uzależniony jest od miejsca wystąpienia bólu.

Wskazania i przeciwwskazania dotyczące terapii manualnej.

Terapia manualna jak wyjaśniono na łamach artykułu, jest przeznaczona szczególnie dla osób cierpiących na różnego rodzaju bóle stawów, mięśni czy kręgosłupa. Trzeba jednak pamiętać, że nie zawsze możemy ją zastosować.

Przede wszystkim nie należy jej przeprowadzać na kobietach w ciąży oraz na osobach cierpiących na różnego rodzaju nowotwory oraz guzy.

Korzyści wynikające ze stosowania terapii manualnej.

Dzięki terapii można skutecznie pozbyć się dolegliwości bólowych lub ewentualnie je ograniczyć. Metoda ta może zlikwidować albo źródło schorzenia lub znacznie ukrócić czas leczenia. Terapia manualna koryguje też wady postawy i ustawień stawowych. Pomaga ona zmniejszyć stany zapalne w obrębie tkanek miękkich, poprawia sprawność ruchową oraz elastyczność mięśni.

To sprawia, iż osoba poddana tej metodzie w niezbyt długim czasie może wrócić do swojej normalnej aktywności. Zaletą jest to, że można uniknąć leczenia farmakologicznego, a wiele ćwiczeń można wykonać w domu.

Wywołująca stan zapalny błony śluzowej w oskrzelach choroba zwana zapaleniem oskrzeli może mieć dwie odmiany – przewlekłą lub ostrą. Ostry przebieg można zaobserwować u dzieci i jego zanik to kwestia maksymalnie tygodnia, przewlekły natomiast to zazwyczaj problem ludzi palących papierosy przez wiele lat.

Objawy i ryzyko związane z zapaleniem oskrzeli.

Objawy zapalenia oskrzeli to przede wszystkim te związane z drogami oddechowymi. Katar, męczący kaszel, ból gardła czy płytki oddech to standardowe objawy u osoby cierpiącej na zapalenie oskrzeli. Nie są to jednak jedyne dolegliwości. Do innych możemy zaliczyć ogólne zmęczenie czy ból w okolicach klatki piersiowej.

Do najbardziej narażonych osób jeśli chodzi o zachorowanie na omawianą dolegliwość należą nałogowi palacze. Codzienne przyswajanie substancji smolistych powoduje przewlekłe choroby układu oddechowego. Ponadto najlepiej unikać większego kontaktu z osobą chorą, tak by samemu nie zachorować na zapalenie oskrzeli.

Rozpoznanie i leczenie zapalenia oskrzeli.

Zapalenie oskrzeli najłatwiej rozpoznać poprzez obserwację osoby chorej. Gdy zaobserwujemy u kogoś wyżej omówione objawy, mamy niemal pewność, że to jakaś poważna dolegliwość.

Jeśli objawy trwają długi czas, warto udać się do lekarza, gdyż nawet lekarz pierwszego kontaktu potrafi rozpoznać takie dolegliwości poprzez dostępny sprzęt w ośrodku zdrowia. W skrajnych przypadkach lekarze zlecają wykonanie testu spirometrycznego. Dzięki niemu możemy zdiagnozować lub absolutnie wykluczyć astmę lub rozedmę płuc.

Chorobę tą możemy jednak rozpoznać fizycznie, ponieważ często w okolicach oskrzeli pojawia się charakterystyczna opuchlina. Ona sama sugeruje, że coś jest nie tak. Leczenie zapalenia oskrzeli także bywa wyczerpujące dla organizmu. Jako, iż ta choroba jest zazwyczaj spowodowana przez infekcję bakteryjną, najczęściej stosuje się kurację antybiotykami. Najważniejsze w przypadku leczenia zapalenia oskrzeli jest to, by kaszlu w żaden sposób nie tłumić. Często jest tak, że po prostu musimy wykaszleć nagromadzone w organizmie bakterie i kaszel, choć męczący, sprawdza się w tym przypadku znakomicie.

Zapobieganie zapalenia oskrzeli.

Tak jak wcześniej wspomniano, kontakt z osobą już chorą nie jest wskazany przez dłuższy czas, a zwłaszcza bliskość takiej osoby. Jeśli palimy papierosy to najlepszym rozwiązaniem będzie rzucenie palenia.

Nie może być ono zbyt gwałtowne, bo gwałtowność spowoduje konieczność hospitalizacji takiej osoby. Ponadto warto zaopatrzyć się w maseczkę antybakteryjną jeśli wiemy, że w naszym pobliżu przebywa osoba chora. To pozwoli nam uniknąć przeniesienia do nas bakterii, bowiem bakterie mogą być przenoszone drogą kropelkową.

Innym, najważniejszym czynnikiem decydującym o naszym zdrowiu jest higiena. Myjmy często ręce, bo dzięki temu zmniejszamy prawdopodobieństwo zachowania w naszym pobliżu bakterii. Najlepiej jest umyć ręce. Nie jest to zabieg długotrwały a ma tak bardzo daleko idące pozytywne konsekwencje jeśli chodzi o nasze zdrowie.