Przechodząc do ceramiki, należy stwierdzić, że wśród wielu jej odmian, najbardziej pierwotne w technice, formach i zdobieniu są garnki. Czarny kolor ten uzyskuje zwykła glina w końcowym stadium wypalania przy ograniczonym dopływie powietrza. Kształty wyrobów ceramicznych, zarówno bardzo pierwotne jak i nowszego pochodzenia, wykazują sporą różnorodność; od form smukłych i wyciągniętych – do krótkich, szerokich i przysadzistych. Wszystkie te formy, równorzędne pod względem estetycznym, reprezentują jedynie różne rodzaje harmonii bryły i linii profilu, dostosowane do potrzeb praktycznych i upodobań lokalnych, stosunkowo mało zmieniających się w czasie. Uzupełnienie walorów form wytworów garncarskich tworzą efekty polewy i ornamentyka – ryta, wyciskana i malowana, a w ceramice czarnej wydobyta gładzeniem. Każda z wymienionych technik odznacza się sobie tylko właściwymi efektami dekoracyjnymi, z których najbardziej charakterystyczna dla ceramiki jest ciągłość, płynność i łagodność linii, malowanych za pomocą rożka.
