Anglicy przykładali początkowo niedużą wagę do odkryć na stałym, lądzie Ameryki Północnej. Henryk VIII wysiał wprawdzie kilka ekspedycji, ale żeglarze angielscy, hołdując złudzeniom Sebastiana Cabota, kierowali się na północ w stronę rzekomego szlaku północno-zachodniego, prowadzącego wokół Ameryki do Azji. Istniało w Anglii wyrażone np. w 1527 r. przekonanie, że ponieważ Hiszpanie „odkryli całe Indie i wszystkie morza na Zachodzie”, natomiast Portugalczycy „całe Indie i wszystkie morza na Wschodzie”, naturalnym terenem do eksploracji dla Anglików pozostawała Północ, gdzie penetracja angielska mogła się, jak sądzono w Londynie, rozwijać bez groźby popadnięcia w konflikty ze starszymi od Anglii potęgami morskimi Hiszpanii i Portugalii. W połowie XVI w. większe zainteresowanie wzbudziły w Anglii próby znalezienia szlaku północno-wschodniego, ekspansji żeglarskiej i handlowej w północnych rejonach Europy w poszukiwaniu m. in. rynków dla sukna angielskiego. Wyprawa Richarda Chancel-iora z 1553 r. doprowadziła do otwarcia północnej drogi do Moskwy przez Morze Białe i powstania angielskiej Kompanii Moskiewskiej dla handlu z ziemiami rosyjskimi. W celu rozwijania handlu ze strefą Morza Bałtyckiego została w 1579 r. założona angielska Kompania Wschodnia.
